Profetit tonë të zgjedhur paqja qoftë mbi të!, nuk i pëlqente zbukurimi dhe dalja mes njerëzve i zbukuruar. Madje dhe kur krihte flokët e bekuar, këshillonte që të zgjidhej vendi.[1]
Zotëria i gjithësisë ka qenë gjithnjë në kundërshtim me mushrikët dhe i ka urdhëruar myslimanët që të mos u ngjasojnë atyre për nga pamja e jashtme, flokët apo mjekra. Në transmetimet në lidhje me flokët e profetit, gjatësisë apo formës së tyre, shihet mirë shembulli i fërkimit me mushrikët. “Silluni në mënyrën e kundërt me mushrikët. Shkurtojini mustaqet dhe zgjatini mjekrat.”[2] Ibn Abasi transmeton një hadith në lidhje me këtë temë: “Më përpara Profeti i linte flokët mbi ballë. Kurse mushrikët i lëshonin duke i ndarë djathtas dhe majtas. Pavarësisht se nuk ishte urdhëruar për këtë, atij i pëlqente të vepronte si të krishterët dhe hebrenjtë (ehli kitab). Ndërsa më vonë ka pasur raste kur flokët i ka krehur dhe ndarë në mes.”[3]
Ndryshimet ndërmjet haditheve për këtë temë tregojnë se Profeti i ka krehur dhe prerë flokët në forma të ndryshme sipas kohës dhe nevojave që ka pasur.
Në një hadith të Hz. Enesit (r.a.) thuhet: “Flokët e bekuara të Profetit tonë, rrezatim i bukurisë, zgjateshin deri tek bulat e veshit.”[4]
Ndërsa një transmetim i Hz. Aishes (r.a.) është: “Unë dhe i Dërguari i Zotit merrnim gusul nga një enë. Flokët e tij të bekuar, pavarësisht se nuk vinin deri në supe, i shtriheshin deri tek bulat e veshëve. I zgjateshin deri tek gusha.”[5]
Ndërsa motra e Hz. Aliut, Umu Hani, transmeton se kur Profeti erdhi në Mekë, në flokët e tij kishte katër rrica.
KREHJA E FLOKËVE TË PROFETIT
Profeti ynë, më i përsosuri ndër njerëz, tregonte kujdes në mbajtjen e flokëve. Madje në lidhje me mirëmbajtjen e flokëve në një hadith thotë: ”Kujt i ka dhënë Zoti flokë dhe kush ka flokë, le të kujdeset për ta sikur kujdeset dhe qeras mysafirin.”[6]
Besimtari përpiqet t’i përngjasojë Profetit në çdo aspekt. Prandaj është shumë e rëndësishme për të mënyra sesi Profeti ka krehur flokët dhe mjekrën. Nëna e besimtarëve, Aishja (r.a.) thotë: “Unë i krihja flokët e bekuar të Profetit edhe gjatë kohës së menstruacioneve.”[7] Njeriu mund t’ia krehë flokët e ndonjë familjari qoftë me abdes apo pa abdest. Madje Profeti ynë i ka lyer flokët edhe me vaj ulliri. Aq shumë i lyente, saqë rrobat e Profetit dukeshin si rrobat e ndonjë punëtori që punonte me vaj.[8]
THINJAT NË KOKËN DHE MJEKRËN E BEKUAR TË PROFETIT
Katade (r.a.) një ditë e pyet shërbëtorin e të Dërguarit të Zotit, se a kishte përdorur Profeti këna për flokët, apo për mjekrën. Hazreti Enes (r.a.) i përgjigjet:
-Profeti ynë nuk ka përdorur asnjëherë këna për flokët, apo për mjekrën. Sepse nuk kishte ndonjë thinjë që të lyhej me këna. Kishte vetëm disa fije floku të zbardhura dhe ca të tjera në fund të mjekrës.
Sipas një transmetimi te Buhariu, Profeti kishte pak thinja në mjekër dhe sipër mjekrës dhe pak në majë të kokës. Në një transmetim tjetër të Hz. Enesit (r.a.): “I numërova thinjat e bekuara në kokën e Profetit. Kishte vetëm 14 fije. Madje një herë Ebu Bekri (r.a.) i ka thënë Profetit:
-O i Dërguari i Zotit! Filluan të shfaqen shenjat e pleqërisë, keni filluar të thinjeni në kokë dhe në mjekër.
-Më ka thinjur surja Hud, surja Vakia, Surja Velmurselat, surja Amme dhe surja idhesh shemsu kuvvirat (tekvir), – i është përgjigjur Profeti.
Përse vallë e kanë thinjur Profetin këto sure? Sepse në këto sure flitet rreth kiametit.
Ebu Rimse et Tejmi thotë: Shkova tek Profeti. Kisha marrë me vete edhe djalin. Djali më tha:
-Mua më është treguar i Dërguari i Zotit. Kur pashë atë dritë vezulluese, Profetin tonë, thashë:
-Ky njeri është i Dërguari i Zotit dhe Profet i drejtë.
Ajo bukuri e përsosur, madhështi dhe ngrohtësi, ishin argumente të qarta që Ai ishte i Dërguari i Zotit. Nuk kishte nevojë as për realizimin e ndonjë mrekullie. Ishte veshur në ngjyrë të gjelbër dhe veshja e tij përbëhej nga dy pjesë. Mjekra sapo i kishte filluar t’i zbardhej. Ato fije akoma nuk ishin zbardhur krejt, ishin si të kuqërreme.
[1] Ebu Davud, 2/474.
[2] Buhariu, 5/2209; Muslimi, 1/ 222.
[3] Ebu Davud, 2/482; Tirmidhiu, 4/246.
[4] Buhariu, 5/2211; Ebu Davud, 2/281.
[5] Tirmidhiu, 4/233.
[6] Ebu Davud, 2/475].
[7] Muvatta, 1/60; Buhariu, 1/114; Muslimi, 1/244; Ibn Maxhe, 1/160.
[8] Tirmidhiu, Shemail, 30; Tebrizi, Mishkatul- Mesabih, 2/508.
