Për të treguar vlerën që bart agjërimi pranë Allahut, Profeti ynë i Nderuar (sal’lallahu alejhi ues’sel’lem) thotë:
“Allahu tha: ‘Çdo punë që bën i biri i Ademit, e bën për vete. Përveç agjërimit, sepse ai është për Mua. Shpërblimin e tij e jap Unë. Era e gojës së agjëruesit, pranë Allahut është më e këndshme edhe se erëmimi i miskut.’”
Ata që durojnë çdo lloj vështirësie, duke përmendur në krye që agjërimin, tek Allahu do të kenë një shpërblim të pamatë. Kurani Fisnik thotë: “Ata që durojnë shpërblimin do ta kenë të pamatshëm.”
Agjërimi e ka edhe këtë si pjesë të përmbajtjes së tij. Në ahiret, kur tëngrihet peshorja dhe librat e jetës të fluturojnë sa andej këndej, kjo nuk do të jetë e vlefshme edhe për agjërimin. Sepse Allahu, kur garanton çështjen e agjërimit, për shpërblimin e tij thotë se ai do të jepet pa u vënë në peshore dhe nga Ai Vetë. Tek agjërimi ka përkushtim ndaj Allahut dhe braktisje të dëshirave njerëzore vetëmse për hir të Allahut. Në të ka një lloj frenimi ndaj sofrave gjithë mirësi që i janë shtruar përpara syve. Të gjitha këto besimtari i bën pa pasur asnjë lloj detyrimi me forcë, por duke përdorur forcën e vullnetit. Dhe shpërblimin e një pune të tillë Allahu nuk ia lë askujt, por e ka marrë përsipër Vetë.
Në vijim të hadithit thuhet se era e gojës së agjëruesit, pranë Allahut është më e këndshme edhe sesa era e miskut. Era e gojës e agjëruesit vjen nga uria. Pranë Allahut kjo erë është më e ëmbël, më e këndshme dhe e pastër edhe sesa misku. Ka disa aroma që engjëjt, të cilët janë shpirtra të pastra, i pëlqejnë jashtëzakonisht shumë. Në Lartësitë e Epërme erëmimet e mira janë si çelësa që hapin thesare plot mistere. Edhe era e gojës e agjëruesit është si këto erëmime të mira. Dhe kjo vjen ngaqë agjërimi është një adhurim me përmasën e lidhjes së fortë mes Allahut dhe robit të Tij. Në këtë pikëpamje, agjërimi duhet trajtuar në tërë thellësinë e tij. Përndryshe, era e gojës nuk është diçka e këndshme në vetvete.
Ka disa gjëra, që edhe pse mund të duken si të shëmtuara së jashtmi, rezultatin e kanë shumë të këndshëm, shumë të çmuar. Për shembull, plaga në trupin e dëshmorit është, ndoshta, një trëndafil në vështrimin e Allahut. Edhe era e gjakut që rrjedh nga trupi i tij, pranë Allahut mund të jetë erëmimi më i mirë e i veçantë. Kjo është arsyeja se pse dëshmorët varrosen pa u larë. Megjithëse, njerëzit mund ta shohin këtë si diçka të shëmtuar.
E këtillë është edhe aroma e gojës e agjëruesit. Kjo erë, e cila vjen nga uria dhe është njëfarësoj e shëmtuar, duke qenë se bart domethënien e fitimit të pëlqimit të Allahut, pranë Tij ajo është e mirë. Në këmbim të mundimeve me të cilat përballet besimtari, Zoti e bën të vyer deri edhe erëmimin e gojës së tij, duke e mbajtur më lart edhe se erëmimet më të mira. Veç kësaj, kjo vlen tejmase shumë për të treguar se sa i vyer mund të jetë tek Allahu edhe mundimi më i lehtë i përballuar në rrugën e Allahut.
Me pak fjalë, në çdo orë të çdo dite që agjëron, ndihet sikur të jetë në një Miraxh duke u ngjitur mbi një palë shkallë që i janë vënë përpara, vetëm sepse ndien brenda vetes të gjitha këto domethënie, dhe kjo ngjitje vazhdon deri në momentin që ai ta marrë nga Allahu shpërblimin.
